“TƏHLÜKƏLİ” SİLAH (Köşə yazarı)

Kəssə hər kim tökülən qan izini,
Qurtaran dahi odur yer üzünü.
H. Cavid

Xarici telekanalların birində sionoist rejiminin ölkədəki səfirindən müsahibə alan telejurnalist belə bir sual verir: “Sizin əsgərlər nədən əlində daşdan savayı bir silahı olmayan uşağa atəş açırlar? Bu işlərə necə haqq qazandırmaq olar?”. Bəli, sual hamının içini göynədən bir sualdır. Axı nədən bir neçə aylıq uşaq, südəmər körpə dünyanın kor olmuş gözləri önündə məhv olub getməlidir? Düzdür, bu sualın cavabını hərə özlüyündə verə bilər. Mən şəxsən bu sualın cavabını bu cür verərdim ki, bir toplumun ki, ərazisi qəsbi ola - təbii ki, onların orada etdikləri hər bir hərəkət, onların olmayan mənəviyyatlarında öz “müsbət” təsirlərini qoyur. Bu baxımdan zatı haramla yoğrulan toplum, təbii ki, bu cür cinayətlər törətməlidir. İmam Hüseyn (ə), onun moizəsinə səs-küy salaraq mane olmaq istəyən kufəlilərə: “Siz qarınlarınızı o qədər haram tikə ilə doldurmusunuz ki, sizə moizə təsir etməz”, - dedi. Elə o haram tikələrlə ətə-qana gəlmişlər də İmamlarının qatillərinə çevrildilər. Nə isə, məsələdən uzaq düşməyək. Görək bu sionist cəlladın cavabı nə oldu. İnandırım, onun cavabı düşündüklərinizdən tam fərqlidir. Zatları insanlıqdan fərqləndiyi kimi. Jurnalistin sualının cavabında: “Siz heç bilirsiniz ki, daş necə bir silahdır?”. Bəli, zalım, qaniçən düz deyir. Daş cox təhlükəli bir silahdır. Tarixdəki bir hadisə onları rahat buraxmır. O hadisə Davud peyğəmbərlə (ə) bağlı hadisədir. Zəmanəsinin ən son silahlarıyla silahlanan bir ordu ilə gələn sərkərdə meydana girərək Talut (ə) ordusundan igid döyüşçü tələb edirdi. Ordular üz-üzə idi. Amma Talut (ə) ordusundan bir nəfər də olsun cürət edib çıxan yox idi (tanış bir söhbətdir, elə deyil?). Davud (ə) ordu sıralarında deyildi. Qardaşının yanında dayanıb olanları seyr edirdi. Heç kəsin çıxmadığını görüb, çox israr edib meydana çıxır. Bir tərəfdə alnından başqa heç yeri açıq olmayan bir sərkərdə, digər tərəfdə isə əlində sapandan qeyri heç nəyi olmayan cavan bir oğlan (bəzi rəvayətlərdə lap kiçik olduğu qeyd olunub). Sərkərdə qarşısındakına baxıb istehza ilə gülməkdə ikən, Davud (ə) əlindəki sapanda bir daş qoyub atır sərkərdənin o açıq olan alnına. Qoşun bir də görür ki, sərkərdə baltalanmış ağac kimi yerə yıxılır. Bəli, o cür qeyri-bərabər döyüşün həllini bircə daş həll edir. Günümüzün zalımları və cinayətkarları hər əli sapandli fələstinli uşağı Davud (ə) misilli zənn edib, “fürsəti” əldən vermək istəmirlər. Onlar fələstinli uşağın əlindəki daşdan belə qorxurlar.

Mətləb Həmzəli
Dəyərlər.
Saytdakı materiallardan istifadə zamanı sayta istinad etməyiniz vacib deyil!
"Vəhdət" vəhdətçilərin saytı
vehdet.blogspot.com